Wat is er nodig om in tune te leven, met onszelf, anderen en met onze groene habitat? Zodat we de samenhang der dingen kunnen ervaren, en minder polariteit en afgescheidenheid?
Ik denk dat het nodig is eerst onze luistervaardigheid af te stoffen. Zodat we weer kunnen zien waar het werkelijk over gaat, en wat er werkelijk nodig is, nu op dit moment.
Er zijn talloze routes mogelijk om luistervaardigheid te ontwikkelen en om de verschillende aspecten ervan te ontdekken. In De eenvoud van aandacht beschrijf ik 7 sporen waarlangs ikzelf dieper leerde luisteren.
Toen het idee voor dit boek eind 2017 ontstond, voelde ik dat het boek er snel moest komen. Snel was: binnen een jaar. Al had ik geen idee waarom ik die haast voelde.
Dus welk dwingend rijmschema volgde ik hier?
Op welke tijdlijn moest ik ‘present’ zijn?
Het is belangrijk om altijd en onder alle omstandigheden te blijven luisteren naar de signalen en seinen die je onderweg tegenkomt. En daar gehoor aan te geven. Flexibel zijn als dat gevraagd wordt. Wel op koers te zijn, maar niet op ramkoers. Met andere woorden, als je haast voelt, kijk dan wat er mogelijk is maar staar je niet blind.
Het boek verscheen in december 2018. Op het nippertje een jaar na het eerste idee. Tijdens het schrijf- en publicatieproces vonden er, heel bemoedigend, steeds allerlei synchroniciteiten plaats. Waardoor ik het gevoel kreeg dat de tijd en ontvankelijkheid voor diep luisteren alleen maar rijper werd.
Het werd 2019, het uitserveerjaar van het boek. Het vond zijn weg naar lezers en er kwamen veel reacties, die heel vervullend waren. Al wist ik nog steeds niet echt wat de reden van de haast was geweest.
En toen werd het 2020.
Aha, er begon me iets te dagen.
2020 werd het jaar waarin we allemaal een andere kwaliteit van leven opgedrongen kregen. Het eerste jaar dat we collectief werden teruggeworpen op onszelf en daar allerlei ‘gedoe’ tegenkwamen, op allerlei gebied. In onze binnenwereld, in gezinnen, relaties, vriendschappen, in school en werk, gezondheid, persoonlijke ontwikkeling, in vrijetijdsinvulling. Alles begon te schuiven en dat vroeg alles van ons.
Het vroeg vooral van ons te luisteren.
Luisteren naar de antwoorden die al binnen handbereik lagen, maar nog ongezien waren. Wat moest er gebeuren? Wie had de waarheid in pacht? Welke bronnen konden we vertrouwen? In welke richting waren oplossingen te vinden? Was er echt maar één oplossing mogelijk? Hoe bleven we overeind?
We zitten nog volop in die warboel, en dat zal nog wel even duren. In plaats van te gaan redderen, vraagt het vooral nóg dieper te luisteren. Allereerst naar onszelf. Om de juiste beslissingen te kunnen nemen, en juist te handelen op het juiste moment. Om antwoorden te vinden. En om op te komen dagen. Ook al weten we nog niet precies in welk rijmschema we beland zijn. Dat hoeft ook niet, die poëzie wordt op een later moment wel zichtbaar.
Wat ik in 2018 nog onmogelijk kon overzien, was hoe het boek een paar jaar later zo tot steun kon zijn. Hoe urgent luisteren zou worden. Waarom er zo’n haast bij was.
Wintertijd is luistertijd, maar deze winter vraagt bij uitstek om een luisterende houding. Hoe groter de druk, hoe meer chaos, hoe belangrijker luisteren is. Vertragen. Stiltetijd nemen. Pauzeren. Niet-doen. Zonder je daar schuldig bij te voelen natuurlijk. Het is nodig, voor jezelf en voor het collectief.
De impact zal grootser zijn dan we vermoeden!
De eenvoud van aandacht. Wat je zoekt is dichterbij dan je denkt. 7 sporen naar dieper luisteren.
€ 17,50. Bestellen kan hier.